මමයි මගේ හිතවත් මිත‍්‍රයෙකුයි මහජන පුස්තකාලෙ පහුකරං යද්දි දැක්කා තියනවා පොත් සේල් එකක්. ඉතිං අපි දෙන්නත් දනි පනි ගාලා බස්එකෙං පැනල නිකමට වගේ ගියා ඒ පැත්තට. ඒක ඒ තරම් ලොකු සේල් එකක් නෙමෙයි, ඒත් එතන තිබුණා අපි පුංචි කාලේ කියවපු රුසියානු ළමා කතා පොත් කීපයක්. ඒ අතරින් මගේ පි‍්‍රයතම පොතක් වෙච්ච හත්පෙති මල මට දැක්ක ගමං ආයෙත් ගන්න හිතුණා. ඒක ඒ තරමටම හිතට වැදිච්ච කතාවක්. මගේ යාලූවත් පොඩි කාලේ ඒ පොත කියවල තිබුණා. ඉතිං ඒ පොතයි තව පොත් කීපෙකුයි අරගෙන අපි දෙන්න ඇවිදගෙන ආවා සමර් ගාඞ්න් එක පැත්තට. ඒ යන අතරෙත්, ගිහිල්ලත් අපි කතාඋනේ ඉස්සර අපි කියවපු ලස්සන රුසියානු පොත් ගැන.
‘ඇත්තටම හත්පෙති මල කොයිතරම් ලස්සන කතාවක්ද?’ මගේ යාලූවා කිව්වා. ‘හැබැයි ඒ කතාවේ ගෑණු ළමයා හරි මෝඩයි එක අතකිං.’ යාලුවා කිව්වා
‘ඇයි ඔයා එහෙම කියන්නේ?’ මං ඇහුවා.
ඇයි මචං, මට ඔය මල හම්බඋනානම් මමනම් කරන්නෙ ඇති තරම් පිස්සු කෙළල, අන්තිම පෙත්ත කඩල කියනව මට ඒ ජාතියෙ තව මලක් ඕනෙ කියලා. ඒක ඉවරවෙනකොට ආයෙ මලක් ඉල්ලනවා. එතකොට මැරෙනකන්ම මට ඕන දේ කර කර ඉන්න පුලූවන්නේ. ඔහු කිව්වා
ඒ වෙලාවෙ තමයි මට කල්පනා උනේ ඇත්තටම ඇයි ලංකාවේ ඒ වගේ කතන්දරයක් ලියවෙන්නෙ නැත්තෙ කියලා. ලියවෙන්න විදියක් නැහැ. අපි ඇයි ඒ කියල කියන්න කලින්, මං හත්පෙති මල කතාව කෙට්යෙන් කියන්නම්.
හත්පෙති මල කියන පොතේ ඉන්නවා ‘ෂේන්යා’ කියලා පුංචි ගෑනු ළමයෙක්.
ඈට හම්බවෙනව මේ අරුම පුදුම හත්පෙති මලක්. ඒ මලේ එක පෙත්තක් කඩලා ඈ යමිකිසි වරයක් ඉල්ලූවම ඈට ඒක ලැබෙනවා. ඒක පුදුම බලගතු මලක්. ඈට කරන්න තියෙන්නෙ මල් පෙත්තක් කඩලා මෙන්න මෙහෙම කියන එක විතරයි,
මල් පෙත්තේ මල් පෙත්තේ
උතුරු දෙසට දකුණු දෙසට
බටහිර හා නැගෙනහිරට
කැරකී කැරකී මෙහැම දෙසට
මකියන දෙය කරදෙන් මට
ඊට පස්සෙ ඈට අවශ්‍ය ඕනම දෙයක් කිව්වම ඒක ඈට ලැබෙනවා.
එක පාරක් ඈ කියනවා ලෝකේ තියන ඔක්කෝම සෙල්ලම් බඩු තමන්ට ලැබෙන්න ඕනෙ කියලා. මෙන්න බොලේ ලෝකේ හතර දිබ්බාගෙම තිබෙන සෙල්ලම් බඩු ඔක්කොම ඇගේ නිවසට ගලාගෙන එන්න ගන්නවා. ඒක නවත්තගන්නම බෑ. එනවා එනවා ඉවරයක් නැතුව. ගෙදර පිරිලා ඉතිරිලා පාරවල් පවා පිරෙනවා. අන්තිමේ ඈට ඒක කරදරයක් වෙනවා. ඉතිං ඈ තව පෙත්තක් කඩල කියනවා මේ සේරම ආපහු තිබුණු තැන්වලටම යවන්න කියලා. දැං පෙති දෙකක්ම ඉවරයි.
තවත් වතාවක් ‘ෂේන්යා’ කියනවා ඇයව උත්තර ධ‍්‍රැවයට යවන්න කියලා, ඈ එහෙම කියන්නෙ උත්තර ධ‍්‍රැවය කියන සෙල්ලම කරපු ළමයි වගයක් ඈව ඒ සෙල්ලමට ගත්තෙ නැති නිසා ඒ ගොල්ලොන්ට පොඩි පාඩමක් උගන්නනත් එක්ක. ඒ නිසා එයා මල් පෙත්තක් කඩලා උත්රත් ධ‍්‍රැවයට යනවා. ඒත් ගියාට පස්සෙ ඈට එහේ ඉන්න බැහැ. තනියම, කාත් කවුරුවත් නැතුව, ඒ දරුණු සීතලේ ගැහි ගැහි, බඩගින්නේ ඉන්න බැරි නිසා ඈ තව පෙත්තක් කඩල කියනවා වහාම තමන්ව නැවත ගෙදරට යවන්න කියලා. දැං පෙති හතරක්ම ඉවරයි, කිසිම වැඩකට ඇති දෙයක් නොකරම.
ඔන්න ඔය විදියට ගිහිං ගිහිං ඈ පෙති 6 ක්ම ඉවරකරගන්නවා අනවශ්‍ය වැඩ වලට. දැං තියෙන්නෙ ඇගෙ අවසාන පෙත්ත. ඈ දකිනවා උද්‍යානයේ බංකුවක වාඩිවෙලා ෆුට්බෝල් ගහන පිරිමි ළමයි දිහා බලා ඉන්න අසරණ පිරිමි ළමයෙක්ව. ඔහුගෙ නම ‘වීත්යා’. ඈ අහනවා ඔහුගෙන් ඇයි ඔයා ගිහිං ඒ ළමයි එක්ක සෙල්ලම් නොකරන්නෙ කියලා. එතකොට ‘වීත්යා’ කියනවා මට සෙල්ලං කරන්න ආසයි, ඒත් මගේ එක කකුළක් නැහැ කියලා. සෙල්ලං කරන්නෙ කොහොමද තනි කකුලෙං? ඈට දුක හිතෙනවා ‘වීත්යා’.ගැන, ඈ ඇගේ අවසාන මල් පෙත්ත කඩල කියනවා ’වීත්යා’ ගෙ කකුල සනීප කරන්න කියලා. ඔහුගෙ කකුල සුවපත් වෙනවා. ඊට පස්සෙ ඔහු සංතෝසෙන් ළමයි එක්ක සෙල්ලං කරනවා. ඇයටත් හරිම සතුටුයි, අන්තිමේදි හරි තමන්ට ලැබුණු බලයෙන් වැඩකට ඇති යමක් කළා කියලා. කතාව මීට වඩා හරිම ලස්සනයි. ඒත් මේ තමයි සාරාංශෙ.
අපි දැන් බලමු ඇයි මේ වගේ ලස්සන ළමා කතාවක් ලංකාවේ බිහි නොවන්නේ කියලා. ඒක හරිම සරලයි. පොත් ලියන්නේ ළමයි නෙමෙයිනේ, වැඩිහිටියොනේ. ඉතින් අපේ ලංකාවේ මිනිස්සුන්ට තියෙන්නේ අර මගේ යාලූවා කිව්ව විදිහෙ මානසික තත්ත්වයක්. ඒ හින්දා අපි මේක නිර්මාණයක් විදියට ගත්තත්, ලංකාව ඇතුළෙ මේ කතාව හැදෙන්නෙ වෙන විදියකට. උදාහරණයක් විදියට සුජීව ප‍්‍රසන්න ආරච්චි හත් පෙති මල ලිව්වනං, මිනිහ කරන්නෙත් අර මගේ යාලූවා කියපු වැඬේ. ඒ කියන්නේ ඒකෙං ඇති තරම් පිස්සු කෙළිනවා, තමන්ට මොකක් හරි කරගන්න. සූජීව ප‍්‍රසන්නආරච්ච්ගේ හත්පෙති මල කියන්නේ නවකතාවක්, අනික හත්වෙනි පෙත්තෙන් කතාව ඉවර වෙන්නෙත් නෑ.ඒකෙන් තව මලක් ඉල්ලනවා. ඒ මලෙන් කරන දේවල් දැනගන්න හත්පෙති මල 2 පොත බලන්න වෙනවා. ඊට පස්සෙ තුන හතර පහ හය… ඔය වගේ ඉවරයක් නැති පොත්. ඊට පස්සේ කවුරුහරි අධ්‍යක්ෂක කෙනෙක් මේකෙන් හදනව ඉවර නොවෙන මෙගා ටෙලියක්. එහෙම තමයි අපේ මිනිස්සුන්ගෙ හැටි.
අනිත් අතට අපි ගත්තම, හත් පෙති මලෙන් නියෝජනය වෙන්නෙ බලයක්. ඒක අතට ගත්ත කෙනෙකුට තමන් කැමති දෙයක් කැමති විදියට කරන්න පුලූවන්. ඒ නිසා තමයි එවැනි බලයක් පෙති හතකට සීමා කරල තියෙන්නෙ. මොකද මේ මල කාට අහුවෙයිද කියන්න බැහැනේ. මේ කතාවේ ඉන්න ගෑණු ළමයත් මුලින් කළේ කිසිම වැඩකට නැති වැඩ. අපරාදේ, ඒ බලය පාවිච්චිකරල කොයිතරම් හොඳ වැඩ කරන්න තිබුණද? ඒත් අවසානෙදි හරි ‘ෂේන්යා’ තමන්ගෙ බලය පාව්ච්චි කරල හොඳ වැඩක් කලා. ඒත් ලංකාවේ වෙන්නෙ මේකෙ අනිත් පැත්ත. අර මගේ යාලූවා කිව්ව වගේ අපිට ඒ වගේ මලක් ලැබුණනම් ඒකෙන් අසීමිතව ආතල් අරං, හත්වෙනි පෙත්ත කඩල තව මල් ඉල්ලනවා. ඒක ඉහල සිට පහලට සියලූම දෙනාගේ ඔලූවෙ වැඩකරන සත්‍යයක්.
විධායක ජනාධිපති ධූරය කියන්නෙත් සිතූ පැතූ දේ කරගන්න පුළුවන් කම ලැබෙන හරිම බලගතු හත්පෙති මලක් තමයි. ඒකෙ තියනව අසීමිත බලයක්. ඒ බලය යොදල මාර මාර වැඩක් කරන්න පුලූවන්. හොඳ වැඩ හෝ නරක වැඩ. හැබැයි මේ මල අතට ගත්ත කිසිම කෙනෙක් ඒකෙං රටටවත් ජනතාවටත් ලේසියෙන් හොඳ වැඩක් නම් කරේ නෑ. හැමෝම කලේ තමන්ගෙ ආතල් ගත්ත එක සහ මල්ල තර කරගත්ත එක විතරයි. අඩුගානෙ අන්තිම පෙත්තෙන්වත් මිනිස්සුන්ට දෙයක් කරන්න හිටපු කිසි කෙනෙක් සමත්උනේ නෑ. ඒ විතරක් නෙමෙයි, ඒ හැමෝම උත්සාහ ගත්තෙම අන්තිම පෙත්ත කඩල තව මලක් ඉල්ලන්නම තමයි.
දැන් මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිතුමත් හදන්නෙ මෙන්න මේ හත්වෙනි පෙත්තෙන් ඉවරවෙන බලය, අර මගේ යාලූවා කිව්ව විදියටම, කොහොමද මැරෙනකං තියාගන්නෙ කියල ක‍්‍රමයක් හොයාගන්න. ලංකාවේ විධායක ක‍්‍රමය යටතෙ නම් මල් දෙකක්ම ලැබෙනවා. එකක් ඉවරවෙනකොට තව එකක්. හැබැයි අඩු තරමින් වැඬේ මල් දෙකෙන් ඉවරයි. ඕනෑම බලයකට සීමාවක් තියෙන්න ඕන කියන්නෙ ඒකයි. මොකද, මල කාගෙ අතට යනවද කියන එක හරිම අතීරාණාත්මකයි. මහින්ද රාජපක්ෂගෙ එක මලක් දැන් ඉවරයි. එයාට කියන්න තියෙන්නෙ මං ඒකේ පෙති ඔක්කොම කැඩුවෙ යුද්ධෙට කියල විතරයි. දැං මේ යන්නෙ අනිත් මලෙන්. දැං යුද්ධෙත් නෑ. ඒත් අපටවත්, රටටවත් වෙන සෙතේකුත් නෑ. ඒ අස්සෙ තමයි මේ දනි පනි ගාලා අලූත් ක‍්‍රමවේදයක් හොයාගෙන 18 වෙනි සංශෝධනය ගෙනැල්ලා, බලය ලබාගැනීමට පනවා තිබූ ධූර කාල දෙක වෙනුවට, කැමති වාරයක් ජනාධීපති වීමේ ක‍්‍රමවේදය අරගෙන ආවේ ඉවරනොවෙන මලක් හදාගන්න. එතකොට මහින්ද රාජපක්ෂට ඇති තරම් කාලයක් පිස්සු කෙලින්න පුලූවන්. එයාගෙන් පස්සෙ ඒ මලේ අයිතිය නාමල් රාජපක්ෂට පවරල යන්නත් පුලූවං. එතකොට දෙවෙනි මහින්ද ගෙ රාජ්‍ය පාලනය යටතේ අපට තව තව ආතල් වැඩ බලන්නත් පුලූවන්.
ඒ නිසා තමයි අපි කියන්නේ, බලයට සීමාවක් තිබිය යුතුයි කියලා. අසීමාන්තික බලය, අසීමාන්තික කාලයක් පවතිනවා කියන්නේ අනිවාර්යයෙන්ම ඒකාධිපතිවාදයකට පාර කැපීමක්. හත්පෙති මල හත්පෙති මලක් උනේ අන්න ඒ නිසා. ඒකෙ තියන අපූර්වත්වයත් ඒක තමයි. එතකොට අපිත් දන්නවා විධායක ජනාධිපතිත් දන්නවා මේ හත්වෙනි පෙත්ත කැඩු දාට සියලූ බලතල අහවරයි කියලා. එතකොට අපිටත් බලාපොරොත්තුවක් තියනවා. මොකද යම් දවසක පෙති හතම ඉවරවෙන බව දන්න නිසා. එහෙම උනොත් අඩු තරමින් එක පෙත්තක් හෝ ජනතාවගෙ පැත්තෙනුත් හිතල කඩන්න ජනාධිපති උත්සාහ කරයි. ඒ හින්දා තමයි අපි ජනතාවට කියන්නෙ, ඉස්සරවෙලාම ‘හත්පෙති මල’ පොත හොයාගෙන කියවන්න. ඊට පස්සෙ මේ ඉවර නොවෙන මලක් හෙවත් සදාකාලිකව බලය පවත්වාගන්නට පාර කපන ව්‍යවස්ථා සංශෝධන මර උගුල ගැන අවධානයෙන් ඉන්න. ඒ ගැන විමසන්න. අධ්‍යයනය කරන්න. ඒ වෙනුවෙන් පෙල ගැහෙන්න. අපි ඔක්කොම අවදියෙන් හිටියොත්, හත් පෙති මල හත් පෙති මලක් විදියටම තියාගන්න පුලූවන් වෙයි.
එතකොට, කවදාහරි දවසක මිනිස්සු වෙනුවෙන් රට වෙනුවෙන් පෙති කඩන සුන්දර මිනිසකු අතටත්, මේ මල පත්වෙන්න පුලූවන්.
(මෙම ලිපිය ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගෙන එන්නට පෙර ලියූ ලිපියකි)
y;afm;s u,
bkaÈl .=Kj¾Ok
uuhs uf.a ys;j;a ñ;%fhl=hs uyck mqia;ldf, myqlrx hoaÈ ±lald ;shkjd fmd;a fia,a tlla’ b;sx wms fokak;a oks mks .d,d niatflx mek, kslug jf.a .shd ta me;a;g’ tal ta ;rï f,dl= fia,a tlla fkfuhs” ta;a t;k ;snqKd wms mqxÑ ldf,a lshjmq reishdkq <ud l;d fmd;a lSmhla’ ta w;ßka uf.a ms%h;u fmd;la fjÉp y;afm;s u, ug ±lal .ux wdfh;a .kak ys;=Kd’ tal ta ;rugu ys;g jeÈÉp l;djla’ uf.a hd¨j;a fmdä ldf,a ta fmd; lshj, ;snqKd’ b;sx ta fmd;hs ;j fmd;a lSfml=hs wrf.k wms fokak weúof.k wdjd iu¾ .dâka tl me;a;g’ ta tk w;fr;a” .sys,a,;a wms l;dWfka biair wms lshjmq ,iaik reishdkq fmd;a .ek’
zwe;a;gu y;afm;s u, fldhs;rï ,iaik l;djlao@Z uf.a hd¨jd lsõjd’ zyenehs ta l;dfõ .EKq <uhd yß fudavhs tl w;lsx’Z Tyq lsõjd
zwehs Thd tfyu lshkafka@Z ux weyqjd’
wehs upx” ug Th u, yïnWkdkï uukï lrkafk we;s ;rï msiaiq fl<,” wka;su fm;a; lv, lshkj ug ta cd;sfh ;j u,la ´fk lsh,d’ tal bjrfjkfldg wdfh u,la b,a,kjd’ t;fldg uefrklkau ug ´k foa lr lr bkak mq¨jkafka’ Tyq lsõjd
ta fj,dfj ;uhs ug l,amkd Wfka we;a;gu wehs ,xldfõ ta jf.a l;kaorhla ,shfjkafk ke;af; lsh,d’ ,shfjkak úÈhla keye’ wms wehs ta lsh, lshkak l,ska” ux y;afm;s u, l;dj flÜfhka lshkakï’
y;afm;s u, lshk fmdf;a bkakjd zfIakahdZ lsh,d mqxÑ .Ekq <ufhla’
wEg yïnfjkj fï wreu mqÿu y;afm;s u,la’ ta uf,a tl fm;a;la lv,d wE hñlsis jrhla b,a¨ju wEg tal ,efnkjd’ tal mqÿu n,.;= u,la’ wEg lrkak ;sfhkafk u,a fm;a;la lv,d fukak fufyu lshk tl ú;rhs”
u,a fm;af;a u,a fm;af;a
W;=re foig ol=Kq foig
ngysr yd kef.kysrg
lerlS lerlS fuyeu foig
ulshk foh lrfoka ug
Bg miafi wEg wjYH ´ku fohla lsõju tal wEg ,efnkjd’
tl mdrla wE lshkjd f,dafla ;shk Tlafldau fi,a,ï nvq ;ukag ,efnkak ´fk lsh,d’ fukak fndf,a f,dafla y;r Èíndf.u ;sfnk fi,a,ï nvq Tlafldu wef.a ksjig .,df.k tkak .kakjd’ tal kj;a;.kaku nE’ tkjd tkjd bjrhla ke;=j’ f.or msß,d b;sß,d mdrj,a mjd msfrkjd’ wka;sfï wEg tal lrorhla fjkjd’ b;sx wE ;j fm;a;la lv, lshkjd fï fiaru wdmyq ;snqKq ;ekaj,gu hjkak lsh,d’ ±x fm;s follau bjrhs’
;j;a j;djla zfIakahdZ lshkjd wehj W;a;r O%ejhg hjkak lsh,d” wE tfyu lshkafk W;a;r O%ejh lshk fi,a,u lrmq <uhs j.hla wEj ta fi,a,ug .;af; ke;s ksid ta f.d,af,dkag fmdä mdvula W.kakk;a tlal’ ta ksid thd u,a fm;a;la lv,d W;ar;a O%ejhg hkjd’ ta;a .shdg miafi wEg tfya bkak neye’ ;kshu” ld;a ljqrej;a ke;=j” ta oreKq iS;f,a .eys .eys” nv.skafka bkak neß ksid wE ;j fm;a;la lv, lshkjd jydu ;ukaj kej; f.org hjkak lsh,d’ ±x fm;s y;rlau bjrhs” lsisu jevlg we;s fohla fkdlru’
Tkak Th úÈhg .sysx .sysx wE fm;s 6 lau bjrlr.kakjd wkjYH jev j,g’ ±x ;sfhkafk wef. wjidk fm;a;’ wE olskjd WoHdkfha nxl=jl jdäfj,d *qÜfnda,a .yk msßñ <uhs Èyd n,d bkak wirK msßñ <ufhlaj’ Tyqf. ku zù;ahdZ’ wE wykjd Tyqf.ka wehs Thd .sysx ta <uhs tlal fi,a,ï fkdlrkafk lsh,d’ t;fldg zù;ahdZ lshkjd ug fi,a,x lrkak wdihs” ta;a uf.a tl ll=<la keye lsh,d’ fi,a,x lrkafk fldfyduo ;ks ll=f,x@ wEg ÿl ysf;kjd zù;ahdZ’.ek” wE wef.a wjidk u,a fm;a; lv, lshkjd Zù;ahdZ f. ll=, ikSm lrkak lsh,d’ Tyqf. ll=, iqjm;a fjkjd’ Bg miafi Tyq ixf;dafika <uhs tlal fi,a,x lrkjd’ wehg;a yßu i;=gqhs” wka;sfïÈ yß ;ukag ,enqKq n,fhka jevlg we;s hula l<d lsh,d’ l;dj óg jvd yßu ,iaikhs’ ta;a fï ;uhs idrdxfY’
wms ±ka n,uq wehs fï jf.a ,iaik <ud l;djla ,xldfõ ìys fkdjkafka lsh,d’ tal yßu ir,hs’ fmd;a ,shkafka <uhs fkfuhsfka” jeäysáfhdfka’ b;ska wfma ,xldfõ ñksiaiqkag ;sfhkafka wr uf.a hd¨jd lsõj úÈfy udkisl ;;a;ajhla’ ta yskaod wms fïl ks¾udKhla úÈhg .;a;;a” ,xldj we;=f< fï l;dj yefokafk fjk úÈhlg’ WodyrKhla úÈhg iqÔj m%ikak wdrÉÑ y;a fm;s u, ,sõjkx” ñksy lrkafk;a wr uf.a hd¨jd lshmq jefâ’ ta lshkafka taflx we;s ;rï msiaiq fl<skjd” ;ukag fudlla yß lr.kak’ iQÔj m%ikakwdrÉÉf.a y;afm;s u, lshkafka kjl;djla” wksl y;afjks fm;af;ka l;dj bjr fjkafk;a kE’taflka ;j u,la b,a,kjd’ ta uf,ka lrk foaj,a ±k.kak y;afm;s u, 2 fmd; n,kak fjkjd’ Bg miafi ;=k y;r my yh”’ Th jf.a bjrhla ke;s fmd;a’ Bg miafia ljqreyß wOHlaIl flfkla fïflka yokj bjr fkdfjk fu.d fg,shla’ tfyu ;uhs wfma ñksiaiqkaf. yeá’
wks;a w;g wms .;a;u” y;a fm;s uf,ka ksfhdackh fjkafk n,hla’ tal w;g .;a; flfkl=g ;uka leu;s fohla leu;s úÈhg lrkak mq¨jka’ ta ksid ;uhs tjeks n,hla fm;s y;lg iSud lr, ;sfhkafk’ fudlo fï u, ldg wyqfjhso lshkak neyefka’ fï l;dfõ bkak .EKq <uh;a uq,ska lf<a lsisu jevlg ke;s jev’ wmrdfoa” ta n,h mdúÉÑlr, fldhs;rï fyd| jev lrkak ;snqKo@ ta;a wjidfkÈ yß zfIakahdZ ;ukaf. n,h mdõÉÑ lr, fyd| jevla l,d’ ta;a ,xldfõ fjkafk fïfl wks;a me;a;’ wr uf.a hd¨jd lsõj jf.a wmsg ta jf.a u,la ,enqKkï taflka wiSñ;j wd;,a wrx” y;afjks fm;a; lv, ;j u,a b,a,kjd’ tal by, isg my,g ish¨u fokdf.a T¨fj jevlrk i;Hhla’
úOdhl ckdêm;s OQrh lshkafk;a is;+ me;+ foa lr.kak mq¿jka lu ,efnk yßu n,.;= y;afm;s u,la ;uhs’ tafl ;shkj wiSñ; n,hla’ ta n,h fhdo, udr udr jevla lrkak mq¨jka’ fyd| jev fyda krl jev’ yenehs fï u, w;g .;a; lsisu flfkla taflx rggj;a ck;djg;a f,aisfhka fyd| jevla kï lf¾ kE’ yefudau lf,a ;ukaf. wd;,a .;a; tl iy u,a, ;r lr.;a; tl ú;rhs’ wvq.dfk wka;su fm;af;kaj;a ñksiaiqkag fohla lrkak ysgmq lsis flfkla iu;aWfka kE’ ta ú;rla fkfuhs” ta yefudau W;aidy .;af;u wka;su fm;a; lv, ;j u,la b,a,kaku ;uhs’
±ka uyskao rdcmlaI ckdêm;s;=u;a yokafk fukak fï y;afjks fm;af;ka bjrfjk n,h” wr uf.a hd¨jd lsõj úÈhgu” fldfyduo uefrklx ;shd.kafk lsh, l%uhla fydhd.kak’ ,xldfõ úOdhl l%uh hgf; kï u,a follau ,efnkjd’ tlla bjrfjkfldg ;j tlla’ yenehs wvq ;rñka jefâ u,a foflka bjrhs’ ´kEu n,hlg iSudjla ;sfhkak ´k lshkafk talhs’ fudlo” u, ldf. w;g hkjo lshk tl yßu w;SrdKd;aulhs’ uyskao rdcmlaIf. tl u,la ±ka bjrhs’ thdg lshkak ;sfhkafk ux tafla fm;s Tlafldu levqfj hqoafOg lsh, ú;rhs’ ±x fï hkafk wks;a uf,ka’ ±x hqoafO;a kE’ ta;a wmgj;a” rggj;a fjk fif;al=;a kE’ ta wiafi ;uhs fï oks mks .d,d w¨;a l%ufõohla fydhdf.k 18 fjks ixfYdaOkh f.ke,a,d” n,h ,nd.ekSug mkjd ;snQ OQr ld, fol fjkqjg” leu;s jdrhla ckdëm;s ùfï l%ufõoh wrf.k wdfõ bjrfkdfjk u,la yod.kak’ t;fldg uyskao rdcmlaIg we;s ;rï ld,hla msiaiq fl,skak mq¨jka’ thdf.ka miafi ta uf,a whs;sh kdu,a rdcmlaIg mjr, hkak;a mq¨jx’ t;fldg fofjks uyskao f. rdcH md,kh hgf;a wmg ;j ;j wd;,a jev n,kak;a mq¨jka’
ta ksid ;uhs wms lshkafka” n,hg iSudjla ;sìh hq;=hs lsh,d’ wiSudka;sl n,h” wiSudka;sl ld,hla mj;skjd lshkafka wksjd¾hfhkau taldêm;sjdohlg mdr lemSula’ y;afm;s u, y;afm;s u,la Wfka wkak ta ksid’ tafl ;shk wmQ¾j;ajh;a tal ;uhs’ t;fldg wms;a okakjd úOdhl ckdêm;s;a okakjd fï y;afjks fm;a; levq odg ish¨ n,;, wyjrhs lsh,d’ t;fldg wmsg;a n,dfmdfrd;a;=jla ;shkjd’ fudlo hï ojil fm;s y;u bjrfjk nj okak ksid’ tfyu Wfkd;a wvq ;rñka tl fm;a;la fyda ck;djf. me;af;kq;a ys;, lvkak ckdêm;s W;aidy lrhs’ ta yskaod ;uhs wms ck;djg lshkafk” biairfj,du zy;afm;s u,Z fmd; fydhdf.k lshjkak’ Bg miafi fï bjr fkdfjk u,la fyj;a iodld,slj n,h mj;ajd.kakg mdr lmk jHjia:d ixfYdaOk ur W.=, .ek wjOdkfhka bkak’ ta .ek úuikak’ wOHhkh lrkak’ ta fjkqfjka fm, .efykak’ wms Tlafldu wjÈfhka ysáfhd;a” y;a fm;s u, y;a fm;s u,la úÈhgu ;shd.kak mq¨jka fjhs’
t;fldg” ljodyß ojil ñksiaiq fjkqfjka rg fjkqfjka fm;s lvk iqkaor ñksil= w;g;a” fï u, m;afjkak mq¨jkaa’
ලෝකාන්තය 
මම නම් මීට වඩා ගොඩක් කැමතියි රතු කුසුම කතාවට 🙂